سه سال پیش، اولین روز کاری ام به عنوان نیروی دورکار را هنوز به طور واضح به یاد می آورم. بیدار شدم و عادات صبحگاهی خودم را انجام دادم، همانطور که به خودم قول داده بودم انجام بدهم (پیژامه نپوشم!). وقتی که صبحانه می خوردم، بیرون آپارتمانم مسافران صبحگاهی را دیدم که به سمت محل کارشان در رفت وآمد بودند و فکر کردم، “نادان ها” رفت وآمد صبحگاهی من به محل کارم فقط 30 ثانیه طول می کشد!
وارد پروفایلم شدم و به چندین ایمیل پاسخ دادم و روی پستی که می خواستم در وبلاگ منتشر کنم کار کردم. ” به خودم گفتم، این خوبه”. “خیلی آرام!” خیلی آرام. خیلی خیلی آرام . بعد از دو ساعت کار، احساس گرسنگی داشتم. اشتباه بزرگی کرده بودم؟ چه می شد اگر نمی توانستم این دورکاری را قطع کنم؟
در نهایت، ریتم خودم را پیدا کردم و شروع به لذت بردن از جنبه های دور کاری کردم. اما چیزی که در موردش بحث دارم تعامل دورکاری یا عدم وجود این تعامل است. به عنوان یک نویسنده که شخصیت درونگرایی دارم، ارتباط برقرار کردن از طریق ایمیل و چت کردن برای من راحتتر است. اما آنچه که واقعا از دست می رود مکالمات چهره به چهره است. متوجه نشده بودم که چقدر در کار خودم به نشانه های چهره ای وابسته هستم. آیا رئیسم وبلاگ من را دوست دارد؟ عکس العمل تک تک افراد به بازخوردهای مشتریان چیست؟ خیلی سخت است که بتوان این زیر نویس ها را از ایمیل یا تلفن دریافت کرد.
در حالی که دیگر به شکل دورکاری فعالیت نمی کنم، با همکارانم در LiquidPlanner که دورکار هستند به شکل نزدیکی کار می کنم و تلاش می کنم زمانی که با هم کار می کنیم، محدودیت های دورکاری خودم را تاکید و به یاد بیاورم.
تعامل شفاف در هر شغلی مهم است، اما بیشتر از آن، نشانه های چهره ای و گپ و گفت های بین کار است که به آسانی بدست نمی آیند. در یک اداره، شما می توانید احساس کنیدکه همکار نزدیکتان به طور عادی روز نه چندان خوبی دارد. یا زمانی که شخصی تمام نلاش خود را برای انجام یک پروژه به کار می گیرد و زمان بدون وقفه نیاز دارد. زمانی که به شکل دورکاری کار می کنید درک زبان بدن و لحن صدا سختتر می شود. کارمندان دورکار به تکنولوژی پرقدرت و مهارت های ارتباطی واضحی نیاز دارند که بتوانند این شکاف را پر کنند.
بدون توضیح بیشتر، در اینجا درس هایی را آورده ام که از دو طرف میز دورکاری بدست آمده اند.
- فرصت هایی را برای جلسه، چت و ارتباط از طریق تکنولوژی فراهم کنید.
سی سال پیش، ارتباط با شخصی در اداره شما به معنای برداشتن تلفن یا فرستادن فکس برای او بود. سپس، ایمیل هم به آن اضافه شد. امروزه، با تشکر از فناوری جدید، روش های بسیار زیادی وجود دارد که با بتوانید با افراد ارتباط برقرار کنید. در کنار عدم وجود مکالمات نرمال که در یک محیط اداره اتفاق می افتند، مدیران تیم های دورکار می توانند از تکنولوژی استفاد کنند تا لحظه هایی از تعاملات معمول را بسازند.
طی قرار جلسه بعدی تان، پنج دقیقه از ابتدا یا انتهای وقت جلسه را به گفتگو های خودمانی اختصاص دهید. بحثی را شروع کنید که به اعضای تیم کمک می کند یکدیگر را بیشتر بشناسند. ما اخیرا در LiquidPlanner این کار را انجام دادیم. جلسه هفتگی تیم ما در مورد بازاریابی با یک سوال به اتمام می رسد که به کار ارتباطی ندارد. شنیدن پاسخ هر شخص روش جالبی برای رفتن به فراتر از سطح ظاهری گفت و گوهای خودمانی است.
سوال این هفته که توسط مدیر بازاریابی اینترنتی ما پست شد این بود: ” اسم آلبوم یا قطعه موسیقی که فکر می کنید می توانید متن شعر آن را بهتر از هر کس دیگری در این اتاق بخوانید نام ببرید! ( قول می دهم از شما نخواهم که آن را تایید کنید!)
(اگر کنجکاو باشید، جواب من نمایش Rocky Horror Picture است. من این فیلم را بیشتر از آنچه که بتوانم بگویم دیده ام.)
به دنبال لحظاتی باشید که تکنولوژی می تواند بین محدوده های زمانی شما و همکارانتان مانند یک پل عمل کند. آیا تماس های ورودی دارید؟ تلاش کنید به جای تلفن از تماس ویدوئویی استفاده کنید. از چت کردن برای فرستادن تصویر حیوان خانگی تان یا صحبت در مورد برنامه های آخر هفته خودتان استفاده کنید. ( البته، همه این کارها باید با میانه روی انجام شود. درست مانند شکر برای قهوه، نوشیدنی یا برنامه های رئالیتی شو، شما می توانید بیش از حد از آنها استفاده کنید که نتیجه خوبی نخواهد داشت.)
- از گیف ها و ایموجی ها برای اضافه کردن عمق به مکالماتتان استفاده کنید.
باید این موضوع را اعتراف کنم که: من طرفدار استفاده از ایموجی نبودم. به عنوان یک نویسنده، ایموجی ها را ابزاری برای نویسندگان تنبل می دیدم. چرا باید یک رشته افکار منسجم را شکل داد در حالی که یک ایموجی 🙂 می تواند کافی باشد؟ نگران بودم که طی 20 سال آینده زبان انگلیسی به چندین ایموجی چهره زرد رنگ خندان و سبزی ها و حیوانات خانگی تقلیل پیدا خواهد کرد.
اکنون، تمام پیام های ارسالی من پر از ایموجی ها شده است. نگویید اشتباه می کنم – هنوز فکر می کنم که آنها عامل از بین رفتن زبان جدید خواهند بود. اما، من درک می کنم و به هدف آنها در روابط آنلاین احترام می گذارم. زمانی که در حال صحبت با شخصی هستیم که نمی توانیم او را ببینیم یا صدایش را بشنویم ایموجی ها رنگ احساس را به مکالمات می دهند.
- بیش از حد ارتباط برقرار کنید
تغییر محل کارم از اتاق اداره به اتاقی در خانه ام نتیجه تغییر محل زندگی ام از میناپولیس به سیاتل بود. کارم را در شرکت ادامه دادم، با همان همکاران قبلی و بر روی همان پروژه های قبلی کار کردم. بعد از تغییر محل زندگی ام، متوجه شدم در مورد آنچه که هم تیمی هایم بر روی آن کار می کنند ایده ای ندارم. من نمی توانستم به سادگی سر میز آنها بروم. اگر اطلاعاتی می خواستم، باید ایمیل می فرستادم یا تلفن می زدم. ( ما از چت استفاده نمی کردیم.) هم چنین، متوجه شدم که راحت می توان به طور ناگهانی از گروه ناپدید شد. اگر می خواستم افرادی در مورد پروژه های من اطلاع پیدا کنند، باید خیلی فعال باشم.
اگر به شکل دورکار کار می کنید یا با گروه های دورکار همکار هستید، یه یاد داشته باشید در مورد هرچیزی تا می توانید ارتباط برقرار کنید. اگر می خواهید کاری را دیر تحویل دهید، اگر زمان اضافی دارید، اگر منتظر چیزی هستید، اگر چیزی لازم دارید، ارتباط برقرار کنید. همه افراد را در مورد ارتباط برقرار کردن زیاد هم نظر هستند، شگفت زده نشوید و اگر تنها فردی هستید که به شکل دورکاری کار می کنید، به تک تک افراد یادآوری کنید که شما هنوز آنجا هستید.
همانطور که بیشتر گروه ها به شکل دورکاری کار می کنند و بیشتر ارتباطات به شکل دیجیتالی اتفاق می افتند، مهارت های قوی ارتباط برقرار کردن به شکل فزاینده ای دارای اهمیت می شوند. در حالی که ابزار ها می توانند بین شکاف های ارتباطی ما مانند پل باشند، در نهایت به خود ما بستگی دارد که مهارت های ارتباطی مان را در عصر دیجیتال بسازیم.
